Przygotowanie (1948-1954)
Mimo pojawienia się pierwszych głosów związanych z budową nowego stadionu, które dały o sobie znać w 1948, największe oczekiwania związane były z przyjazdem węgierskiej gwiazdy Ladislau Kubali (czerwiec 1950), co sugerowało budowę większego niż Les Corts stadionu. Wcześniejszy obiekt – wybudowany w 1922 roku – po wielu przebudowach, mógł pomieścić 60 000 widzów, a przekroczenie tej liczby wydawało się celem nie do osiągnięcia. 19 września 1950 roku zarząd Barcelony z Agustím Montal Galobartem na czele, zakupił działkę w pobliżu Maternitat, które znajdowało się w niedużej odległości od Les Corts.
Kłopoty zaczęły się, gdy dziewiątego lutego 1951 roku nowa komisja ds. stadionu zmieniła zdanie, co do jego usytuowania, decydując się na tereny górnego Diagonal. Jednak nużące negocjacje z administratorem działki nie przyniosły spodziewanego efektu w postaci umowy. Problem został odłożony do dnia, w którym Francesc Miró-Sans został wybrany nowym prezydentem FC Barcelona (14 października 1953). Nowy “sternik klubu” uważał, że realizacja założeń projektu nowego stadionu powinna ruszyć jak najszybciej, a jedną z najważniejszych rzeczy, jakie zaaranżował po dojściu do władzy (osiemnasty lutego 1954) było usytuowanie przyszłego obiektu na ziemiach zakupionych w 1950 roku, a nie w górnym Diagonal. 28 marca, w obecności 60 000 kibiców, będąc obserwowanym przez prezydenta parlamentu Felipe Acedo Colunga i mając błogosławieństwo arcybiskupa Barcelony Gregorio Modrego, Miró-Sans położył kamień węgielny pod budowę Camp Nou.
Budowa (1954-1957)
Stworzenie projektu nowego stadionu zostało powierzone architektom Francescowi Mitjans Miró, kuzynowi Miró-Sansa i Josepowi Soteras Mauri, we współpracy z Lorenzo Garcíą Barbónem. Ponad rok później, 11 lipca 1955 roku klub przekazał prawa do budowy obiektu firmie INGAR SA, która przedstawiła kosztorys obliczony na 66,620,000 peset. Szczegółowo obliczono w nim koszty przeprowadzenia budowy stadionu, a prace miały trać 18 miesięcy. Jednak ostateczny koszt okazał się znacznie przewyższać pierwotne założenia i osiągnął 288 milionów peset. Suma ta, która została osiągnięta poprzez kolejne emisje obowiązkowych pożyczek – kredytów hipotecznych (100 milionów peset) i kredytom bankowym (60 milionów peset) była wystarczająca do przeprowadzenia budowy obiektu, jednak miała być spłacana przez klub jeszcze przez długi okres czasu.
Inauguracja
Data otwarcia stadionu została wyznaczona na 24 września 1957 roku. Powołano specjalny komitet organizacyjny, który miał ustalić szczegółowy plan ceremonii, a przewodnictwo nad projektem objęło dwóch panów: Aleix Buxeres (stosunki społeczne) i Nicolau Casaus (organizacja). 21 września w Sali Rady Zgromadzenia Barcelony, José Maria de Cossío, członek Real Academia Española, odczytał pismo, które oficjalnie otwierał obchody otwarcia nowego obiektu. W ten wrześniowy weekend członkowie różnych sekcji klubu pojawili się na serii sportowych spotkań międzynarodowych na stadionie Les Cortes i w Pałacu Municipal dEsports. Te podniosłe wydarzenia stały się inspiracją dla sławnego poety Josepa M. de Sagarra, który napisał sonet zatytułowany „Blau Grana”, a następnie stworzył hymn stadionu FC Barcelona do słów Josepa Badia i muzyki Adolfa Cabané.
W dniu święta Mercè w 1957 roku miasto zostało udekorowane barwami klubu. Uroczystości otwarcia rozpoczęły się specjalną mszą świętą i błogosławieństwem stadionu przez Arcybiskupa Barcelony, Gregorio Modrego. Następnie chór Gracienc odśpiewał “Alleluja” Händela i na tronie osadzono obraz Matki Boskiej z Montserrat. Obok Francesca Miró-Sansa, razem z José Solís Ruizem, głównym sekretarzem Ministerstwa Ruchu; José Antonio Elola Olaso, przewodniczącym Narodowej Delegacji Sportu; Felipe Acedo, cywilnym gubernatorem Barcelony i Josep M. de Porcioles, burmistrzem miasta; w loży prezydenta obecnych było wielu innych dygnitarzy świata sportu i polityki.
Trybuny Camp Nou, których budowa jeszcze się nie zakończyła, zostały otwarte dla ponad 90 000 ludzi, a reprezentanci wszystkich sekcji sportowych klubu maszerowali przez boisko wraz z członkami zarządów, przedstawicielami fan klubów i innych drużyn związanych z Barceloną. Odśpiewano hymn stadionu, a następnie o 16:30 rozegrano pierwszy mecz na nowym stadionie. Pierwszym przeciwnikiem na Camp Nou była Legia Warszawa. W wyjściowej jedenastce FC Barcelona wybiegli: Ramallets, Olivella, Brugué, Segarra, Vergés, Gensana, Basora, Villaverde, Martínez, Kubala i Tejada. W drugiej połowie na boisku pojawili się zmiennicy: Ramallets, Segarra, Brugué, Gràcia, Flotats, Bosch, Hermes, Ribelles, Tejada, Sampedro i Evaristo. Spotkanie zakończyło się wynikiem 4:2, a gole strzelali: Eulogio Martínez (który w jedenastej minucie zdobył pierwszą bramkę na Camp Nou), Tejada, Sampedro i Evaristo. W czasie przerwy 1 500 członków Agrupació Cultural Folklòrica de Barcelona zaprezentowało niezwykłą sardanę i wypuszczono 10 000 gołębi. Tak właśnie rozpoczął się nowy rozdział w historii Barcelony.
Rozwój stadionu
Gdy Camp Nou zostało otwarte, mogło pomieścić 93 053 widzów (pierwotny plan zakładał 150 000 miejsc dla fanów, jednak został zaniechany), a płyta boiska wynosiła 107×72 metry (aktualnie 105×68 wg przewodników UEFA). Głównymi materiałami, które zostały użyte do budowy były beton i żelazo. Od odległego już roku 1957 stadion ulegał następującym ulepszeniom i renowacjom.
• Wprowadzenie oświetlenia (23 września 1959). Pierwszym meczem rozegranym przy sztucznym oświetleniu było spotkanie w ramach drugiej rundy Pucharu Mistrzów sezonie 1959/60 pomiędzy FC Barcelona i CDNA Sofia
• Elektroniczna tablica wyników w drugiej kondygnacji trybuny (sezon 1975/76).
• Prywatne loże. Na trybunie bocznej, za bramką północną i południową, druga kondygnacja (sezon 1981/1982).
• Salon VIP-ów. Niższa kondygnacja (sezon1981/82).
• Sala konferencyjna. Niższa kondygnacja (sezon1981/82).
• Matrycowe tablice wyników. Bramka północna i południowa (sezon 1981/82).
• Powiększenie stadionu w związku ze zbliżającymi się Mistrzostwami Świata 1982, dzięki czemu pojemność wzrosła o 22 150 miejsc w trzeciej kondygnacji. Tym samym całkowita pojemność Camp Nou wzrosła do 115 000.
• Otwarcie muzeum klubu w drugiej kondygnacji (24 września, 1984)
• Muzeum „Źródło Sztuki” (sezon 1985/86).
• Nowy budynek dla Stowarzyszenia Byłych Zawodników Barcelony – pierwsza kondygnacja (sezon 1990/91).
• Przebudowa tarasu pierwszej kondygnacji. Dzięki tym pracom, zapoczątkowanym w lecie 1994 roku, obniżono płytę boiska o 2,5 metra, aby podnieść pojemność niższych kondygnacji. Wprowadzono krzesełka na trybunach za bramkami oraz zlikwidowano osłony bezpieczeństwa oddzielające trybuny od boiska.
• Salony Wembley i Basle. Pierwsza kondygnacja (sezon 1994/95). Dwie sale wielkości 250m2 używane przez członków Fundació FC Barcelona w dniu meczów.
• Nowe loże dla prasy – trzecia kondygnacja (sezon 1994/95).
• Odnowienie dachu trybun trzeciej kondygnacji (sezon 1994/95).
• Budowa rzędu zero. Prace zostały podjęte w lecie 1994 roku w drugiej kondygnacji na trybunach bocznych i za bramkami i były kontynuacją budowy rzędu zero podjętą w lecie 1993 roku. Prace objęły drugą i trzecią kondygnację.
• Centrum Dokumentacji Barcelony w klubowym muzeum (20 października 1994)
• Generalna przebudowa obszaru wokół stadionu (sezon 1995/96)
• Loża fundacji. Pierwsza kondygnacja (sezon 1995/96).
• Rozbudowa loży prezydenckiej. Druga kondygnacja (sezon 1995/96).
• Instalacja ośmiu wind przy różnych bramach (sezon 1995/96).
• Parking podziemny pod trybunami Camp Nou (sezon 1996/97). Praca na trybunie stadionu w sezonie 1996/1997 pozwoliła na stworzenie 400 nowych miejsc parkingowych na dwóch różnych piętrach. Dodane do czterystu miejsc stworzonych rok wcześniej tworząc ogólną liczbę 800 miejsc parkingowych.
• FC Barcelona- Centrum Medycyny Sportowej Sanitas. Pomieszczenia za południową bramką, druga kondygnacja. (sezon 1996/97 )
• Jednostka Kontroli Działań (OCU) trzecia kondygnacja (sezon 1996/97)
• Przebudowa fasady i holu głównego (wejściowego) trybuny i powiększenie muzeum. (sezon 1997/98 ). Dzięki tym renowacjom Muzeum stało się trzy razy większe, a stworzony korytarz dał dostęp dla członków klubu. Fasada została ozdobiona napisami zawierającymi nazwiska wszystkich graczy w historii klubu.
• Nowe elektroniczne tablice wyników (sezon 1997/98). W czasie tego sezonu stare tablice zostały usunięte i zastąpione nowymi, wyposażonymi w szeroką gamę kolorów i najnowsze technologie.
• Biuro Obsługi Technicznej. Druga kondygnacja (sezon 1997/98).
• Wymiana miejsc stojących na siedzące na trybunach bocznych i za bramkami (sezon 1998/99). Po tej zmianie pojemność stadionu wynosiła 98 787 miejsc.
• Nowy system nagłaśniający. Trzecia kondygnacja (sezon 1998-99 )
• Wymiana oświetlenia. Trzecia kondygnacja (sezon 1998-99)
Camp Nou dzisiaj
Obecnie stadion ma maksymalną wysokość 48 metrów i zajmuje powierzchnię 55 000 m kw. (250 m długości i 220 m szerokości), a trybuny mogą być ewakuowane w pięć minut. W czasie sezonu 1998/99 UEFA doceniła znaczenie stadionu, klasyfikując go jako „pięciogwiazdkowy”. Najważniejsze udogodnienia, które są dostępne na stadionie Camp Nou to:
• Szatnie
• Kaplica
• Loże (prezydenta, dla użytku fundacji i prywatnie)
• Loża VIP-ów
• Sala konferencyjna
• Studio telewizyjne
• Loże dla prasy
• Biuro Obsługi Technicznej
• Centrum Medycyny Sportowej
• Jednostka kontroli działania (OCU)
• Sala Stowarzyszenia Byłych Graczy
• FC Barcelona – Muzeum prezydenta Núñeza
• Centrum Dokumentacji Barcelony
Koncerty na stadionie
• Lluís Llach (07.07.1985)
• Bruce Springsteen (03.08.1988)
• Michael Jackson (09.08.1988)
• Julio Iglesias (08.09.1988)
• Amnesty International (10.09.1988) Koncert na rzecz praw człowieka, w którym wzięli udział: Bruce Springsteen, Sting, Youssou N’Dour, Tracy Chapman, Peter Gabriel i El Último de la Fila
• Koncert Trzech Tenorów (13.07.1997): Josep Carreras, Plácido Domingo i Luciano Pavarotti
• Josep Carreras (1-10-1999). Kulturalne wydarzenie w setną rocznicę założenia klubu.
• U2 (09.08.2005)
Wizyta Ojca Świętego
17 listopada 1982 roku FC Barcelona została zaszczycona wizytą papieża Jana Pawła II, który odprawił mszę na Camp Nou, w obecności 120 000 wiernych spokojnie znoszących obfite opady deszczu, jaki padał tamtego dnia. W darze od prezydenta Josepa Lluísa Núñeza papież otrzymał kartę członkowską FC Barcelona z numerem 108 000.
Europejskie finały rozgrywane na Camp Nou z udziałem Barcelony
• Finał Mistrzostw Generała w 1962 roku pomiędzy FC Barcelona, a Realem Zaragoza (23 czerwca 1963 roku). Obecność generała Franco w mieście Gaudiego znaczyła, że chociaż raz finał Mistrzostw, które nosiły jego imię nie był rozgrywany w Madrycie. Barça zdobyła puchar wygrywając z Aragonese 3:1, po golach Peredy, Kocsisa i Zaldua’y.
• Finał Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1981/1982 pomiędzy FC Barcelona i Standard Liege (12.03.1982 roku), 100 tysięcy szczęśliwych widzów oglądało zwycięstwo Azulgrany 2:1 po golach: Simonsena i Quini’ego.
Europejskie finały rozgrywane na Camp Nou bez udziału Barcelony
• Finał Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1971/72 między Glasgow Rangers a Dynamem Moskwa (24.05.1972 roku), wygrany przez Szkotów 3:2.
• Finał Pucharu Europy 1988/89 między Milanem a Steuą Bukareszt 24.05.1989 roku). Włosi wygrali 4:0.
• Finał Ligi Mistrzów 1998/99 między Manchesterem United i Bayernem Monachium (26.05.1999 roku), wygrany przez Anglików 2:1. Mecz był częścią obchodów stulecia FC Barcelona.
Inne wydarzenia, które miały miejsce na Camp Nou
• 27 października, w ramach obchodów 75-lecia powstania klubu, 'Cant del Barça’, hymn klubu z Katalonii (ze słowami Jaume Picasa Josepa M. Espinàsa i do muzyki Manuela Valls Gorina) został po raz pierwszy uroczyście odśpiewany przez 3 500 chórzystów pod batutą Oriola Martorella. Po tym wydarzeniu rozegrano towarzyski mecz pomiędzy FC Barceloną i Niemcami Wschodnimi (2:1)
• Inauguracja Mistrzostw Świata 1982 w Hiszpanii. 13 czerwca, 100 000 widzów było świadkami wspaniałej ceremonii otwarcia mundialu, zakończonej pierwszym meczem turnieju pomiędzy Argentyną i Belgią (0:1). Po tej niezapomnianej nocy Camp Nou było także miejscem rozgrywania meczy: Polska- Belgia (28.06, 3:0); Belgia – ZSSR (01.07, 0:1); ZSSR – Polska (04.07, 0-0) i Włochy – Polska(08.07, 2:0)
• W lecie 1992 roku Barcelona była miastem, w którym rozgrywano Igrzyska Olimpijskie. Camp Nou stało się centrum rozgrywek piłkarskich i właśnie na tym stadionie drużyna Hiszpanii, w której skład wchodzili zawodnicy Barcelony Ferrer i Guardiola, zdobyła złoty medal pokonując w finale Polskę 3:2 (08.08.1992)
• 29 października 1998 Camp Nou było miejscem obchodów stulecia FC Barcelony, wielkiego święta, którego kulminacją było odśpiewanie hymnu Azulgrany przez katalońskiego piosenkarza i kompozytora, Joana Manuela Serrata.
• Mecz między FC Barcelona i reprezentacją Brazylii – główna część obchodów stulecia klubu (28 kwietnia 1999). Mecz był wielkim widowiskiem, zakończonym wynikiem 2:2. Przed jego rozpoczęciem przez murawę Camp Nou przemaszerowali byli zawodnicy Azulgrany.
Planowana modernizacja
Biuro architektów Foster&Partners przewiduje prace nad nowym Camp Nou do 2012 roku. Słynny angielski architekt Norman Foster przedstawił już projekt przebudowy stadionu Camp Nou w Barcelonie.
Przebudowa stadionu, na którym grają piłkarze Barcelony ma potrwać cztery lata i kosztować około 250 milionów euro. Pojemność nowego Camp Nou ma zostać zwiększona do 104-106 tysięcy miejsc.
Znakiem rozpoznawczym stadionu mają być kolorowe płytki, które mają sprawić, że nie tylko podczas zmagań sportowych Camp Nou ma być najbardziej barwnym stadionem na świecie. Foster powiedział na prezentacji, że podczas projektowania stadionu inspirował się dziełami słynnego artysty z Barcelony – Gaudiego. Foster zaprojektował m.in. przebudowę stadionu Wembley, The Millennium Bridge w Londynie, czy terminal międzynarodowego lotniska w Pekinie.
